Beklemek

Yine aynı saatte aynı yerde otururken yazmam gerektiğini farkettim. Zorunluluk değil de yazma ihtiyacıydı bu, yemek içmek gibi arayı açtiginda kendini daha sık hatırlatan bir haz. Açtım blogu; yazmaya başlarken O'ndan aldım haberi. Az sonra evden çıkıyordu, belki de içindeki tüm kuşkuları atmaya, biraz hava almaya gidiyordu. Böyle düşündüğünü düşünüp mutlu oldum. Bir hayal gibi mutluluk verdi bu his bana. Önümde karalanmayı bekleyen sayfalara baktım. Belki de bembeyaz olmak çok da güzel bir şey değil. Biraz karalanmak, biraz dolmak lazım. Hayatın bize ne verdiğini tam idrak edemiyorken çok düşünmemek lazim belki de. 'Hayırlısı' deyip bir yerlerden tutunmak lazım hayata. Mutlu oldum düşündükce ve aramasını bekledim O'nun. Beklemek güzeldir Ona dair ise. Beklemek O'dur.

20 Ocak 2009